Ο φάρος δεσπόζει στο φημισμένο Κάβο Ματαπά όπως το λένε οι ναυτικοί, το Ακρωτήριο Ταίναρο που λογχίζει τη Μεσόγειο.

Ο φάρος δεσπόζει στο φημισμένο Κάβο Ματαπά όπως το λένε οι ναυτικοί, το Ακρωτήριο Ταίναρο που λογχίζει τη Μεσόγειο. Κατασκευάστηκε από τους Γάλλους στα 1882 και λειτούργησε για πρώτη φορά το 1887. Ο τετράγωνος πύργος του, ύψους 16 μέτρων, στέφεται ακόμη από τον διώροφο μεταλλικό κλωβό με τον φωτιστικό μηχανισμό και το περιστροφικό διοπτρικό. Η πρώτη ανακαίνιση του φάρου έγινε στα 1930. Στα χρόνια της Κατοχής έπαψε να λειτουργεί και στα 1950, μετά τη δεύτερη ανακαίνιση, φιλοξενούσε 3 φαροφύλακες. Από το 1984 που στήθηκε χωρίς κανένα σεβασμό στον περιβάλλοντα χώρο (αλλά και στο όμορφο οικοδόμημα) το αυτόματο φωτιστικό μηχάνημα, ο φάρος εγκαταλείφθηκε.

Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα το ακρωτήριο είναι γνωστό με διάφορα ονόματα, όπως: ο Ταίναρος, η Ταίναρος, το Ταίναρον, η Ταιναρία άκρα, η Ταιναρία ακτή, ο κάβο-Ταίναρος, ο κάβο-Μεταπάς, ο κάβο-Ματαπάς, ο Κάβος της Μάνης, ο Βραχίων της Μάνης (Brazzo di Maina), το Κριτήοι, ο Λίθος, το Φανάρι. Αποτελεί μίαν χερσονησίδα μήκους 2 1/2 μιλίων, η οποία τερματίζει τον Ταυγετο με ένα μικρό ισθμό. Στο ένα μέρος και στο άλλο του ισθμού αυτού υπάρχουν δύο «αμφίπυγοι» λιμένες, το Πορτοκάγιο (Ψαμαθούς) ανατολικά και το Μαρμάρι (Αχίλλειον) δυτικά.

Εντοπισμός του φάρου στο δορυφορικό χάρτη

____________

http://www.faroi.com/gr/tenaro_gr.htm