Μνήμη 40η
Ο Φαροφυλακας
Μετρίου αναστήματος και λιγνός.. Μαλλιά στρωμένα που κάθε φυσούσε ο αέρας ταπαιρνε και για τα συγκρατουσε μ ενα λεπτό σύρμα..
Λιγομίλητος να λεει μόλις τα απολυτως απαραίτητα..Προσωπο ωοειδές στεγνό άπο υγρασια και τους αέρηδες. Ματια που αντιφεγγιζαν την θάλασσα..Βλάσφημος.Πιθανον λανθανων κομμουνιστης.. Μόνος ισως μοναχικός.
Υπαξιωματικός στο Π.Ν ακομα εξεδηλωσε την επιθυμία του να μεταταχθεί στους φάρους..Τον γοήτευαν οι φάροι με το αίσθημα αποξένωσης που συνοδεύει μια ελευθερία συνάμα. Εκει εχεις να κάμεις μονο με τα στειχηα της φύσης..Συνομιλείς μαζι τους και σου απαντούν στην δικη τους γλωσσα..Μπορει να μην την καταλαβαινεις ομως σου αρκει που την νοιωθεις.Η τραμουντανα σε προκαλεί, ο γαρμπης στη σπάει,ο πουνεντες σε χαϊδεύει,ο σιρόκος και η Οστρια σε νοτευουν...
Πήρε μετάθεση για το Βασιλαδι..Ενα μικρο ψαρονησι δυτικά απο το Μεσσολογγι..Πανω του το ξωκλήσι του Αη Συμιου..Στην ακρη ο φάρος απέναντι ακριβως απο τον Άραξο να "επιτηρεί" και να φωτίζει τον δρομο για το Ιόνιο..Στην αλλη ακρη το βιβαρι με τους ψαράδες...Το μεγαλύτερο Βιβάρι της λιμνοθάλασσας..
Ο φάρος..Λευτουργουσε με τους κανονες της δυναμικής.Με μια μανιβέλα ανυψώνες ενα αρκετά βαρύ σιδερένιο εκρεμμες πιαςμενο απο χοντρό συρματοςκινο ωςπου να φτασει στην κορφή.Αυτο έδινε ενεργεια σε μια βαση πανω στην οποια στηρίζονταν ενα τεράστιο κρυστάλλινο κάτοπτρο..Στο κέντρο ηταν μια λυχνία ασετυλινης..Οταν άναβε φώτιζε το κάτοπτρο κι εκεινο αντικατόπτριζε τη φλόγα ως περα...Η βαση στηρίζονταν πανω σε ρουλεμάν και γύριζε κυκλικά γυρω απο το κάτοπτρο με την ενεργεια που έπαιρνε απο το εκκρεμές..Το τελευταιο ήθελε τέσσερις ώρες ωςπου να καταναλώσει την ενεργεια οποτε κατέβαινε ξανά κάτω και ήθελε ξανά "κούρδισμα" αλλοιως ο φάρος θάχε πρόβλημα.Ετσι οι φάρο φυλακες ρύθμιζαν τις βάρδιες ανάλογα..
Αμολυσε με το που εφτασε κουνέλια και δυο κουνελες που άρχισαν να γεννοβολούν μεχρι που γέμισε ο τόπος..Του άρεσε να τα κάνει στιφάδο..Ψάρευε με τις ώρες..Ηταν φορές που δολωνε ενα μικρο σπάρο σε μια πετονιά δεμένη σ ενα καλάμι το έχωνε στα αβαθή..Το πρωί που το μάζευε σχεδόν παντα σπαρταρουσε στην ακρη του ενα μεγαλο λαυράκι..
Δεινός κυνηγός.Ματι εξασκημένο στον στοχο.Με τη γαϊτα τον μετέφεραν οι ψαράδες σε μια πελεδα καταμεσής του βιβαριου οπου έστηνε καραούλι στις πάπιες..Ώρες την ειχε στημένη σε έγρηγορση με μια επαναληπτική καραμπίνα..
Αφου τελείωνε με τον φάρο κατηφοριζε προς το βιβαρι οπου μόλις ειχαν ξεψαρίσει οι φίλοι του οι ψαράδες.Καπετανιο τον ανέβαζαν καπετάνιο τον κατέβαζαν..Τον περιμεναν για την βραδινή σύναξη στην κεντρική πελεδα..Οι ψαράδες απο το Αιτωλικό και απο το Μεσολογγι..Ενας ενας έφτανε απο την δικη του καλύβα μ ενα μικρο τενεκεδένιο κουτί γεμάτο ψιλοκομμενο καπνό απο τα καπνοχώραφα της περιοχής.Παρασχαλα έφερνε μια μποτίλια κόκκινο μπρούσκο.Μεχρι να χυλώσει η κακαβιά έριχναν στα κάρβουνα καμια σουπηά Χέλι η καμια καβουρομανα..Κι άρχιζε το κουβεντολοι..Ως αργα..
Κάθε δεκαπέντε μερες έπαιρνε τη γαϊτα με το πανί κι έφτανε στο Μεσολογγι ν ανταμώσει τη φαμίλια.Δεν ειχε πολλα πάρε δώσε..Μονο τον Πανο Καραβία συναντούσε κάθε που ο Πάνος γύριζε απο την εξορία..Τις ώρες επαιζε πρέφα με φίλους ψαράδες στο καφενείο της Τούλας.Αμιλητος παντα.
Έμεινε για χρονια στο Μεσολογγι..Υστερα τον μετέθεσαν στους Οθωνούς,αργότερα στην Τζια και τελευταια στον φάρο της Περα Χώρας στο Λουτρακι..
Συνταξιοδοθηκε κι ήρθε στην Αθήνα..Δεν κατάφερε να προσαρμοστεί σ αυτη τη χαβούζα..Η μεγαλούπολη τον έκρυβε το φως το μπετόν απαγόρευε τη θάλασσα κι έκοβε τον αέρα..Δεν συνομιλούσε πια με τα στειχια..Καποια αλλα στειχιά γυρω του ηταν άγνωστα.Δεν του χάιδευαν τ αυτιά οι μελωδίες της Τραμουντανας και του Γαρμπή..Ειχε χαθεί το καφενείο με τους ψαράδες και την πρέφα.Ανουσια τα πρόσωπα και διχως ψυχη το κάδρο της ζωής..Οι μερες κυλούσαν καχεκτικές σε μια επαλαμβονομενη αυτιστική μανιέρα..Μια μοναξηα πολύβουη σε πολλα ντεσιμπέλ..Διαμετρικα αντίθετη απο εκείνη του φάρου που την συνεδευουν σπάνιες μουσικές αρμονίες...Και τοτε ο φαροφυλακας καπετάν Νικος αποφάσισε ν ανοίξει τα φτερά ελευθερος τοσο που προκαμαμε να του πούμε ενα αντίο..
Ηταν ο πατέρας μου...Και μ αφησε μια επαναληπτική καραμπίνα.. Λαδωμένη στην τρίχα,τυλιγμένη με φύλλα εφημεριδας και δεμένη με σπάγκο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου